کم بینایی و نابینایی دو وضعیت مختلف در زندگی انسان هستند که هرکدام دارای ویژگی‌ها و دلایل خاص خود می‌باشند.


**کم بینایی:**

کم بینایی به وضعیتی اطلاق می‌شود که افراد قادر به دیدن با وضوح نیستند. این مشکل می‌تواند از طریق اختلالات نوری، مانند میوپی و هایپرمتروپی یا دلایل مربوط به شیوه‌های تصویربرداری چشمی، از جمله آستیگماتیسم ناشی شود.


**نابینایی:**

نابینایی به وضعیتی اشاره دارد که افراد قادر به دیدن رنگ‌ها یا جزئیات خاص نیستند. این مشکل می‌تواند ناشی از اختلالات در سلول‌های عصبی چشم یا دیگر بخش‌های سیستم بصری باشد.


**دلایل مبتلا شدن به کم بینایی و نابینایی:**

1. **عوامل ژنتیک:** وجود تاریخچه خانوادگی افراد می‌تواند نشان‌دهنده وراثت این مشکلات باشد.

2. **صدمات و آسیب‌ها:** ضربه به چشم، عفونت‌ها، یا عمل جراحی ناکام می‌تواند به کاهش بینایی منجر شود.

3. **عوامل محیطی:** برخی عوامل محیطی مانند تابش‌های مضر، استفاده بی‌محدود از صفحات الکترونیکی و کم‌نوری محیط می‌توانند بر سلامت چشم تأثیر بگذارند.

4. **بیماری‌ها:** برخی بیماری‌های مزمن مانند دیابت، کاتاراکت، یا گلوکوما می‌توانند به کاهش بینایی منجر شوند.


این مشکلات نه تنها تأثیرات فیزیکی بلکه تأثیرات روانی نیز بر افراد مبتلا به آنها دارند. تشخیص زودهنگام، درمان مناسب و پشتیبانی روحی و اجتماعی از اهمیت بالایی  برخوردارند.


کم بینایی و نابینایی دو وضعیت مختلف در زمینه بینایی هستند که هرکدام دارای ویژگی‌ها و دلایل خاص خود هستند.


### کم بینایی:

کم بینایی به وضعیتی اطلاق می‌شود که شخص به میزان کمتری دید دارد تا متوسط. این مشکل ممکن است ناشی از عوامل مختلفی مانند مشکلات در عدسی چشم، مشکلات در شبکیه یا عصب بینایی باشد. علل این وضعیت می‌تواند از جمله بیماری‌ها، مصرف داروهای خاص یا ژنتیک باشد.


### نابینایی:

نابینایی به وضعیتی اطلاق می‌شود که فرد توانایی بینایی کامل را ندارد. این مشکل می‌تواند در دو دسته اصلی تقسیم شود: نابینایی کلی، که فرد نتوانسته تا حد قابل توجهی ببیند، و نابینایی مرکزی که معمولاً با مشکلات در مرکز شبکیه و یا عصب بینایی مرتبط است.


دلایل مبتلا شدن به کم بینایی و نابینایی متنوع هستند، شامل عوامل ژنتیک، عوامل محیطی، آسیب‌ها و بیماری‌ها. همچنین، عوامل ناشناخته مانند تغذیه نامناسب یا عوامل روانشناختی نیز ممکن است تأثیرگذار باشند.


برای تشخیص و مدیریت این مشکلات، مراجعه به یک پزشک چشم‌پزشکی ضروری است. همچنین، افزایش آگاهی در جامعه در مورد این مشکلات و ارائه حمایت به افراد مبتلا نقش مهمی در بهبود شرایط زندگی آنان ایفا می‌کند.